ALMANYA’DA ÇANLAR, KİLİSELER İÇİN ÇALIYOR ARTIK. ÖLEN EVCİL HAYVANLARA DA KİLİSEDE CENAZE AYİNİ!

AVRUPA HABERLERİ

ALMANYA’DA ÇANLAR, KİLİSELER İÇİN ÇALIYOR ARTIK. ÖLEN EVCİL HAYVANLARA DA KİLİSEDE CENAZE AYİNİ!

Toplum24 / ALMANYA (YazıYorum: 18 Ağustos 2023)

Mehmet CANBOLAT Yorumluyor:

ALMANYA’DA ÇANLAR, KİLİSELER İÇİN ÇALIYOR ARTIK.

ÖLEN EVCİL HAYVANLARA DA KİLİSEDE CENAZE AYİNİ!

Almanya’daki yaşamım 43 yılı çoktan solladı.

Yani ömrümün önemli bir bölümü buralarda geçmiş.

Düşündüm bugün. Buralarda o kadar çok şey yaşamışım ki, hepsi birbirinden ilginç ve hepsi de hayatın buralara özgün gerçeği.

Bu öykülerin hepsi, tüm ince ve oldukça ilginç ayrıntısına kadar, hazırladığım bir „ben“ kitabıma sığacak mı? nasıl sığar, bilmiyorum.

Belki ilginizi çekeceğini düşündüğüm bir konuya giriş yaparken, şimdi bunu neden yazdım, onu da bilmiyorum doğrusu.

Çünkü bugün haber servisimize ulaşan bir basın açıklamasında, aklımın ucundan geçmeyecek, sıradışı bir gerçek konu önümde duruyor ve bana adeta: „İster inan ister inanma“ der gibi duruyordu.

„Doğru mu okuyorum acaba?“ diye, bir daha baktım.

Evet doğruydu.

…

Almanya’da ölü gömücü bir çift, bundan bir süre önce bir kiliseyi satın almış ve burada sadece, sipariş üzerine ölen, bir anlamda ev hayvanları için, yani kedi köpek, tavşan kuş, gibi hayvanı olan ailelerin isteğine bağlı olarak, hristiyanlık inancına uygun biçimde bir cenaze törenini organize ediyor. Ayin düzenliyor.

Hem de bir insan ölmüş gibi, acılı aile ve yakınlarının davetli olduğu oldukça ciddi geniş bir programla.

Ölen hayvanın, kedinin köpeğin, cansız bedenini taşıyan küçük bir araç, görevlilerce kilisenin salonuna müzik eşliğinde getiriliyor.

Herkes ayakta ve gözündeki yaşı gizleyen de var, gizleyemeyen de.

Sanki aileden bir can yitirilmiş gibi. Oğlunu, kızını- kardeşini, anne veya babasını yitirmiş bir insanın dayanılmaz acısını hissedenler ön sırada. Arasıra, hıçkırıklar da duyulmuyor değil.

Masal anlatmıyorum. Bütün bunlar gerçek ve hepsi Almanya’nın Baden Württemberg eyaletinin Albstadt Pfeffingen kasabasında oluyor ve böylesi bir törene de, giderek artan önemli boyutta yoğun bir talep de başlamış.

O bölgeye yolu düşenler, Paulskirche denilen „Tarsuslu Paulus Kilisesi“e giderek, anlattığım bu gerçeğe bizzat tanık olabilir kuşkusuz.

İşin başında ise Ellen Weinmann ve Florian Duesterwald isimli bir çift bulunuyor. Ve bu proje, aynı zamanda bir ilk!

Proje sahipleri, toplumda hayvan sevgisi ve bu canlı varlıkların haklarına saygı kültürüne saygının hızla geliştiğini söylüyor ve son bir yılda, Almanya’nın her bölgesinden taleplerin geldiğini de doğruluyor. Yani başlarını kaşıyacak zamanları yok, desem abartı olmaz.

„Hayvanlar da bir can. Hele aile içinde yetişmişse, o haneyi paylaşan aile üyelerinden ayrılmaz biri olarak görülüyor ve ölüm gerçeği, tüm aileyi acı bir kayıp olarak sarıyor.“ diyorlar.

Uzmanlar, bu cenaze töreninde, ailenin isteğin uygun biçimde, Hıristiyan inancının kurallarından azla taviz verilmediğini de belirtiyor.

İşin ilginç yanı, bu projeyi duyan kimi rahipler de: „Bize böyle bir talep gelse, biz de kilisede benzeri ayini ölen hayvan için de düzenleriz. Neden olmasın ki! Çünkü hayvanlar da Tanrı’nın yarattığı bir candır. Ona saygı gereği, yaraşır bir cenaze ve veda töreni onların da hakkıdır.“ diyor.

Katolik rahipler: „Hayvan sevgisi, asla sıradan bir sevgi değildir ve tıpkı bir insana olan sevgi ne ise, hayvan sevgisi de bununla örtüşür. Hiçbir fark yoktur“ diyor.

Bir diğer ilginç ayrıntı ise, hayvanlar törenden sonra, bir rematoryumda yakılıyor ve kalan külü ise, küçük bir vazo içinde, acılı aileye teslim ediliyor. Veya yakıldıktan sonra, yine Hıristiyanlık inancına uygun bir ritüel ile, toprağa veriliyor.

Abartı değil, Allen Weinmann ve Florian Duesterwald girişimci çifti, bugüne kadar 600 hayvan için böyle bir ciddi töreni geride bırakmış.

Ancak başta da belirttiğimiz gibi, kilise ayini, şimdilik sadece Albstadt-Pfeffingen kasabasındaki „Pauluskirche“ içinde yapılabiliyor. Çünkü burasının mülkünü satın almış bu „ölü gömücü“ çift.

Diğer kiliseler içinde böyle bir törene imkan verilir mi?

O henüz belli değil.

Ancak hemen söyleyeyim, böyle giderse, mevcut kiliseler de bunu normal karşılayabilir. Zira, insanlar giderek dinden soğuyor ve kiliselerden uzaklaşıyor. Kilise yönetimleri örneğin Pazar günleri yapılan geleneksel ayinlerde, adeta üç beş kişiyle yetiniyor.

Sinek avlıyorlar. Çünkü cemaatin önemli bölümü de sırtını dönmüş kiliseye artık. Kilisenin ortaya koyduğu söylemlerin yaşamın günümüz gerçekleriyle uyuşmadığını görüyor ve cemaatten ayrılarak, kilise vergisi vermekten de bir çırpıda kurtulmuş oluyor.

Hıristiyan din adamları da durumun, yani kan kaybının farkında.

Yani kiliseler için alarm zillerini bizzat kilisenin kendisi çalıyor.

Almanya’da kimi kiliseler cemaat gidince, satışa çıkmış. Türk derneklerinden bu kiliseleri aldığı, camiye dönüştürdüğü veya kimi şirketler ve yatırım sahipleri tarafından para ödeyerek üstüne geçirdiği de biliniyor. Hatta son zamanlarda, cemaati azalan kiliselerin farklı amaçlı etkinlik merkezlerine dönüştürülmesi bile, kamuoyuna yansıyor.

…

Kiliseler gide gide, açılım olsun diye, ölen hayvanlar için cenaze töreni ve ayinlere dönüşürse şaşırmayın.

Olmaz olmaz demeyin. Olmaz olmaz!

Ellen Weinmann ve Florian Duesterwald bu gerçeği yıllar önce görmüş ve küçük bir kiliseyi satın almış.

Sıra diğer kilise yönetimlerinde galiba.

Hiç olmazsa, insanları yeniden kiliselere çekebilmek, ve inanç dünyasına yeniden kazandırabilmek için bir fırsat olabilir düşüncesiyle…

Çünkü gidişat onu gösteriyor.

Hele hele, ölen evcil hayvanı için cenaze töreni ve ayin isteyenler arasında, Amerika’dan bile arayanlar olduğu da ortaya çıkmışsa…