BUGÜNDEN SÖYLEYEBİLMEK...

KÖŞE YAZILARI

BUGÜNDEN SÖYLEYEBİLMEK...

Toplum24/ALMANYA (YazıYorum: 27 Kasım 2023)

Mehmet CANBOLAT Yorumluyor:

ERTELEMEDEN YAŞAYABİLMEK…

YARINLARA HAVALE ETMEDEN, HERŞEYİ BUGÜNDEN SÖYLEYEBİLMEK...

Kimilerinin yaptığı gibi, susmak, zamanı kollamak, sözü başka bir zamana, sonraya, yarına, bir güne, yakın-uzak bir geleceğe havale etmek yerine, söylenmesi gerekeni anında söylemek gerektiğine inanıyorum artık.

Çünkü inanıyorum, görüyorum.

Doğumla ölüm arasında, ince bir çizgidir hayat, diyorum.

Bir gün bir yerlerde, başlar bir şekilde ve günü geldiğinde ise, yine bir yerde, bir şekilde son bulur.

Kimi için kısa bir öyküdür hayat; kimine ise, dallanıp budaklanan bir yolculuk gibi gelir insana.

Yaşadıklarımız kadar, yaşayamadıklarımızın da bütünüdür.

Acıdır kimi sayfalar; kimi ise, sevinç dolu. Bazen satırlarda gizlidir hayatın anlamı.

Kiminde heyecan kimine yaz. Kimine desen; ya yeşilimsi baharların keyfi, huzuru; ya da sonbaharsı, tanımı gri bir hüzün, bir hazan.

Hayat dediğimiz, hem bir başlangıçtır hem de bir son.

Ama asla tek hedef değildir bu başlangıç veya son.

Hedef olması gereken, aradaki bir solukluk zamanın kıymetini bilebilmektir galiba.

Hayat, yaşamaktır, ertelemek değil.

Hangi yaşa gelinirse gelinsin, hep bir solukluktur hayat. Çünkü arada yürünen o yol, o ince çizgi, düşünülmeyecek kadar kısa gelir insana. Çünkü yaşanan her yeni gün, yeni hayallerin bir kat daha katlandığını gösterir. Yeni planlar, yeni düşünceler...

Hangi koşulda olursa olsun, hayat, her canlı için ertelenesi değil, yaşanası bir armağandır.

Düşünüyorum kimi zaman. Biraz da garip gelmeye başlıyor insana, mesela: „sonra“, „yarın“, veya „bir gün“, "yakında" veya „günü geldiğinde“ misali sözler.

Hayatın, yarın veya bir gün veya daha sonrasına bırakılamayacak kadar kısa olduğu gibi bir his var içimde.

O yüzden söyleyin, söyleyeceğinizi. Dillendirin içinizde nicedir yoğurduğunuz şeyleri…

Tepkinizi, öfkenizi, düşüncenizi, sevginiz, hayaliniz veya istençlerinizi…

Unutmadan… Bastırmadan… Yarınlara, sonralara, bir başka güne bırakmadan…

Yarın daha fazla geç olmadan.

Daha fazla geç olmadan.

Geç olmadan…

Ve bir anda kendinizi ince çizginin sonunda bulmadan.

VE ASLA KORKMADAN! Söyleyin söyleyeceğinizi…

SENDEN KORKMUYORUM, diyeceksiniz, deyin.

Tutmayın kendinizi.

Unutmayınız ki, bir şeyi söylemek istediğiniz o an, en doğru zamandır.

Ve unutmayın, yarınlar, sonralar, birgünler, bizden sonra da varolagelecektir elbette.

Ama o gün geldiğinde, belki siz artık olmayacaksınız; SİZ! Biz olmayacağız.

Hayat, doğumla ölüm arasında ince bir çizgidir, dedim.

Önemli olan, bu çizgi üzerinde alabildiğimizce en güzel nefesi, gerektiğince soluyabilmektir.

Ertelemeden… Ötelemeden… Susturmadan…

Çünkü hepimiz için yazılı o tek „nefes“, gözümüzde büyüttüğümüz hayattan geriye kalan gerçek öykümüzdür. Cennetimiz, cehennemimiz, yazımız, kışımız, ilkbahar ve sonbaharımız başka yer değildir. Sadece o ince çizgidir.

O çizgide söyleyin ne söyleyeceksiniz….

Yaşayın ne istiyorsanız…

Daha fazla ertelemeden…

Ve susmadan…

Çünkü bugündür önemli olan, yarın değil.

Çünkü bugün; „yarın“ diye bildiğiniz o zaman dilimi, yarın artık, çoktan dünde kalmış olacaktır.

O yüzden diyorum.

Yarın değil; tam da bugün... Ve içinden söylenme, konuşma değil, korkmadan, çekinmeden söyleme, haykırma zamanı!

Ne istiyorsanız artık...

Kimi için "SENDEN KORKMUYORUM!.." diyebilirsiniz mesela.

"Bu gidişin hiç de iyi değil!" veya "Doğru yoldasın" gibi bir söz, kimi için en doğru söz olabilir.

"Seni düşünüyorum..." Seni özlüyorum... İyi ki varsın... İyi ki evladımsın... İyi ki, annemsin, babamsın... Seni çok seviyorum... İyi ki hayatımda varsın.

İyi ki... İyi ki...

...

Son sözüm: Demem o ki; söyleyin, söyleyecek neyiniz varsa.

Hiçbirşey eksik kalmasın.

Çünkü hayat, söylenmiş ve yaşanmış ne varsa, onların bütünüdür.

Daha fazla geç olmadan.

Kimi şeyler yarım ve yolda kalmadan...

Toprağınızın üstündeki bir eğreti taşın yüzünde, günün birinde "keşke"lere gerek duymadan...