"HAVA KURŞUN GİBİ AĞIR" (Kemal Şener Yorumu)

KÖŞE YAZILARI

"HAVA KURŞUN GİBİ AĞIR" (Kemal Şener Yorumu)

Toplum24 / ALMANYA (Makale: 29 Kasım 2023)

Kemal ŞENER Yazıyor:

HAVA KURŞUN GİBİ AĞIR

Bugün Kasım ayının neredeyse son günü sayılır. Termometre "sıfır" dereceyi gösteriyor sanki. Kış mevsiminin Almanya özgü en soğuk günlerin demi diyebilirim.

Bir tesadüf mü bilemem ama, belki de Alman toplumunun duası bu yıl kabul olacağa benziyor ve bana öyle geliyor ki, Hıristiyan aleminin kutsal günü sayılan 24 Aralık’a, yani Noel gününe veya onu izleyen yılbaşına bembeyaz karlı bir sabahla gireceğiz. Bekleyelim. Hava Nazım Hikmet’in d dediği gibi kurşun gibi ağır:

“Hava kurşun gibi ağır

Bağır bağır bağır

Bağırıyorum

Koşun kurşun eritmeğe çağırıyorum

O diyor ki bana

Sen kendi sesinle kül olursun ey

Kerem gibi yana yana

Dert çok

Hem dert yok

Yüreklerin kulakları sağır

Hava kurşun gibi ağır

Ben diyorum ki ona

Kül olayım Kerem gibi yana yana

Ben yanmasam

Sen yanmasan

Biz yanmasak

Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa

Hava toprak gibi gebe

Hava kurşun gibi ağır

Bağır bağır bağır bağırıyorum

Koşun kurşun eritmeye çağırıyorum”

Meteorologlara göre bu yıl Almanya bol bol karlı günlere hazırlanmalı. Yıllar var ki Almanya’da kışlar, olmadık şekilde karsız geçiyordu. Oysa yıllar öncesi öyle kar yağardı ki, ülkede göz gözü görmezdi. Bugün gibi hatırlıyorum, bir tarihte Frankfurt’tan Köln’e giderken kar fırtınasına yakalanmıştım, 170 kilometrelik yolu ancak 24 saatte alabilmiştim.

Bir yılbaşını meslektaşım Nezih Akkutay’ın evinde geçirmiştik. Kara gömülen arabamızı bulmak saatler almış, eve dönemiz de bir o kadar sürmüştü.

Almanya’ya yeniden dönmeden önce Alanya’da 16 yılım geçti. Orada ne üşüten bir soğuk ve kış, ne de kar gördük. Kışı da karı da bayağı özlemiştik. İşte ona da kavuştuk.

Başka bir şey mi dilemiş olsaydım acaba?

Hey gidi günler. Kasımın şu son günlerinde burnumuzu bile dışarı çıkaramaz olduk.

Evimde kaloriferler sonuna kadar açık. Abartı gibi gelmesin ama yüz kazakla bile üşüten bir soğuk yaşıyoruz içimizde. Yoksa yaşım 90’a dayandı da ondan mı kadar çok üşüyorum. Belki de öyle olmalı, çünkü torunum evin içinde kısa kollu gömleğiyle dolaşıp duruyor.

Elimde sabahtan beri içtiğim dördüncü çayın bardağı. Bardağın sıcaklığı ellerimi ısıtıyor. Pantolonum oldukça kalın, gene de dizlerim üşüyor. Romatizma mıyım ne? Ayağımda yünlü terliğe rağmen, çoraplar ısıtmıyor ayaklarımı.

Kaloriferin peteklerinde ısıttığım boyun askımı dizlerime sararak çaresini buluyorum en sonunda üşümenin. Pencereden baktığım sokaklar bomboş. Tek tük geçenler hızlı adımlarla gözden kayboluyor.

Gün sessiz… Hava soğuk… Kar dişini gösteriyor artık.