HAYALLERDE KALAN ALMANYA

KÖŞE YAZILARI

HAYALLERDE KALAN ALMANYA

Kemal ŞENER Yazıyor:

HAYALLERDE KALAN ALMANYA

Yarım yüzyıl önce Almanya‘ya geldiğimizde ne Euro vardı, ne de bugünkü Avrupa Birliği. Bilgisayar bile yoktu. Arabamı tamirden alınca faturanın sol yanı delikli bilgisayar kâğıdına yazılı olduğunu görünce bayağı heyecanlanmıştım. Zamanın koşullarında bir oto tamircisinin bilgisayar kullanmaya başlaması ne müthiş bir ilericilikti. Benzinin litresi 40-42 Pfennig’di Alman Markıyla.

Bugünün Euro’su ile 20-21 cent. Nereden nereye? Son iki yıla gelene kadar Almanlar’ın pek çoğu enflasyon nedir diye sorsanız belki bilmezlerdi. Hayat pahalılığı yüzde 1'i en babayiğidi bile, hiç bir zaman 1,5 oranını aşmadı yıllardır çünkü. Markete gittiğimizde alacaklarımızın fiyatlarını, faturasının da ne tutacağını kuruşuna kadar bilirdik. Etiketler hiç değişmezdi çünkü...

Bugün öyle mi? Dün 1,69’a aldığımız domates bakın bakalım bugün kaç Euro, ya da bir litre süt mesela? Makarnada da öyle, soğanda da, etin kırmızısın da beyazında da. Evet, Korona belasından sonra hayat artık Almanya’da da pahalı; hem de hissedilecek kadar. Ne var ki bizde olduğu gibi istatistik kurumunun ve öteki bağımsız kurumların yüzde 150 ile yüzde 150 arası farklı açıklamaları seviyesinde değil, yüzde 10’larda. Bu bile can yakıyor. Ama hepsi o kadarla kalmıyor, gıda sektöründe enflasyon oranı yüzde 10’larda olsa da bazı sektörler var ki yanına yaklaşılmaz oldu.

Mesela inşaat sektörü, ev fiyatı ve kiralar. Evvelce asgari ücretle geçinenler bile devlet desteğiyle gençlik yollarında yüzde 1’i bile bulmayan faizlerle 30-35 yıllık kredilerle başlarını sokacak bir ev sahibi olabilirlerdi. Bugün 70-75 metrekare bir dairenin fiyatı bile bir servet, yarım milyon Euro’dan aşağı konut yok. Kiralar da ateş pahası. Demem o ki eski günler Almanlar için de hayal artık; sadece hayallerimizde kaldı. Almanya Avrupa Birliği’nin başında Avrupa lokomotifi konumunu korusa da sorunları çok olan bir ülke aynı zamanda. Neredeyse yarım asır oldu, 16 milyonluk Doğu Almanya ile birleşmesinden beri gerçek bir entegrasyon hala sağlanamadı.

Örneğin emekli artışları her Temmuz’da Batı’da yüzde 4 dolaylarında kalırken Doğu Almanya için yüzde 5’in biraz da üstünde. Ve mesela Almanya hala yetişmiş kalifiye eleman ihtiyacında. O yüzden az gelişmiş ülkelerden de oraların yetişmiş elemanlarını getirtebilmek için yasa değişikliği bile yapmak zorunda kaldılar. Almanya’da nüfus giderek yaşlanıyor ve bu yaşlı nüfusa bakacak elemanları bu yolla temine çalışıyorlar. Almanya’ya turist vizesi ile gelenlere eğer çalışacakları bir iş bulurlarsa oturma ve çalışma izni de verecektir bundan böyle. Evvelce öyle miydi?

Gümrük kapısında pasaport memuru, “İş bulursan burada kalır mısın?” diye aldatıcı bir soru sorar, “evet” yanıtı alırsa hemen geldiği gibi geri gönderirdi. Hey gidi günler, hey. Yaşlılık işte; eski günler unutulmuyor bir türlü.

Kemal ŞENER Yazdı.