"İKİ NEFES ARASINDA ZAMAN VE SINIR TANIMAYAN BİR YOLCULUKTUR UMUT…"

KÖŞE YAZILARI

"İKİ NEFES ARASINDA ZAMAN VE SINIR TANIMAYAN BİR YOLCULUKTUR UMUT…"

Toplum24 / ALMANYA (YazıYorum: 2 Eylül 2023)

Mehmet CANBOLAT Yorumluyor:

İKİ NEFES ARASINDA ZAMAN VE SINIR TANIMAYAN BİR YOLCULUKTUR UMUT…

Tüm canlılar alemi için bir şey diyemem ama, yeryüzüne, doğaya, günlere baktığımda hep bir gerçeği görüyorum sadece.

Belki de öyle görmek istediğim için.

Öyle bir düzen ki bu, geceleri, gündüzler izliyor. Gündüzleri ise geceler. Tam bir git-gel.

Mevsimler geliyor aklıma. Yaz oluyor ve derken bir eylül hüznü başlıyor kaynamaya yüreklerde.

Derken kış bastırıyor. Silip süpürüyor sanki yeryüzünü yağmur ve kar. İçimiz temizleniyor adeta. Ve yüreğimizde birşeylerin uyandığını hissediyoruz. Sanki ilkbahara, huzura bir uyanış bu. Ve derken yine bir yaz, yer gök masmavi ve yine sonbahar hüznü, dökülen yapraklar, doğanın ölümü, ayrılışı. Ve yıl sonuna doğru içimiz dışımız yine yağmur, yine kar.

Her değişim, her dönüşüm aslında bir umudun da uyanışı gibi geliyor bana. Yeniden doğmak gibi birşey. Yeniden ayağa kalkmak. Üzerimizdeki ağırlığı atıp, yeniden yola koyulmak mı bu desem. Hepsi galiba, hepsinden birazcık bir parça.,,

Hepsinde bir umut var, değil mi?

Hepsi yeni bir enerjiyle dolma isteği.

İnsanoğlunu biraz da mevsimlere benzetmek, yanlış olur mu acaba? Soruyorum:

Neden kimi insan bazen kış oluyor unutuyor herşeyi, bazen de yaz, öylesine boşvermiş herşeye. Neden ilkbaharla birlikte umudu büyük bir hevesle deriyor insan, neden acaba bürünüyor sonbaharla hüznün derinliğine ve yalnızlığa?

Neden?

Düşünmüyor değilim ayrıca!

Umut olmasa, ne yapardı insan acaba?

Neye sığınırdı?

Nasıl çıkardı karanlıklardan aydınlığa?

…

Umut bir canlı varlık bence. Bedenin doğum çığlığından, son suskunluğuna kadar, insanın ruhuna daima sadık bir yoldaş olan.

Öyle ki; kimbilir ne sözler insanın diline dolanmaya başlar kolayca, umutsuzluğun kuyusunda bocalayan, kapanan birine destek olmak için. Atasözü olmuştur çoğu.

- Bir kapı kapanır ama, bir kapı da açılır.

- Umudunu asla kesme!

- Umut, ekmektir.

- Umut biterse, hayat biter.

- Her yıldız bir umuttur. Gökyüzüne bak umudun eksilmez…

gibi daha nice söz.

Hepsi, insanı içinde bulunduğu boşluktan, sahipsizlik duygusundan, belki de kendi iç dünyasına yitmişlikten alıp çıkarmak için, birer güç kaynağıdır.

Ve umuda dair her söz, insana güç verir, adeta yaşama yeniden geri getirir.

Bir yabancı kaynakta görmüştüm umuda dair ilginç bir sözü. Onu da burada Türkçe’ye çevirerek ekleyeyim:

„…Umutla yapacağın her yolculuk, ulaşmak istediğin yere gitmek kadar önemlidir ve süreğen bir keyif verir insana…“

O yüzden diyorum ki, umut, fakirin ekmeği gibi tarif edilse bile, onsuz yaşanabileceğini göremiyorum.

Dedim ya, umut biterse, hayat biter.

Umut bitmemeli asla! Çünkü inanırım; göz gözü görmeyen en uzun bir tünelde bile inanarak baktığında, karanlığın en ileri ucunda biraz sonra bir küçük beyazlık göreceksin mutlaka. İşte odur umut!

O sensin, o kendinsin, o seni yaşam boyu bırakmayan bir başka sendir.

Hem bazen senden de ileri.

Adı başında UMUT!

Güçtür o, inançtır, iradedir.

Gördüğün gökyüzünde bir yumak bulutun arkasında, yüreğin kadar güzel maviliktir.

...

Eylül’ün ikinci günündeyiz bugün.. Eylül, hazan ayıdır derler. Desinler. Biz umuttan konuşalım bugün. Umuda dair söylensin sözlerin en güzeli. Umutla çalınsız sazlar ve umuda söylensin türküler, şarkılar.

Umutsuzlara inat… Umutsuzluğa rağmen…

Umudunuz, iki nefes arasında hiç tükenmesin, diyorum. Doğarken yükselen ve ölürken inen o iki soluk arasında yaşayın ve yaşatın bir şekilde umudunuzu. En zor, en çıkmaz bir anda bile olsa…

İki nefes arasında, zaman ve sınır tanımayan sonsuz bir yolculuktur umut. Umudumuz…

Umut sensin, umut ben, umut biz… Kendimiz.

Mehmet CANBOLAT Yorumladı.

Toplum24 / ALMANYA (YazıYorum: 2 Eylül 2023)