İYİ... KÖTÜ... ÇİRKİN...

İyi, kötü ve çirkin 200 bin Dolarlık bir gömüyü bulup pay etmek için mücadele eden bir iyi, biri kötü, biri de çirkin üç kişinin mücadelesini konu alan bir Hollywood filmidir. Eli Wallach, Clint Eastwood ve Lee Van Cleef’in rol aldığı filmin konusu görüldüğü gibi çok basit; ama özellikle müziği çok güzeldi; 69lı yıllarda çok dinlemiştim.

 

Filmi onca yıl sonra aklıma düşüren ise, partisinin adı “iyi” olmasına rağmen karakter olarak çok kötü davranışlar sergileyen Bayan Akşener oldu. Bir oturup bir kalkan, masayı bir deviren sonra dönen, serbest güreşçiler gibi “kardeşim” diyerek sarıldığı, cumhurbaşkanlığına layık gördüğü İmamoğlu’nun karşısına bütün bunları unutup, üstelik öfke dolu bir konuşmayla rakip çıkartmaya kalkılması sebep oldu.

Doğrusu ben bu hanımefendinin ne istediğini, neyin peşinde olduğunu anlamış değilim. Gördüğüm tek şey kendisini dev aynasında görmekte olması. Yalnız başına seçime girmek kararı da zaten, o aynayı elinden düşürmemesi sonucu.

Bayan Akşener’in aylardır süregelen tutarsızlıklarını izlemekten yoruldum, o nedenle kendi başına seçime girmek kararını çok beğendim. Hiç değilse sonuçları görünce elindeki o aynayı bırakıp, normal bir ayna alacaktır.

 

İYİ Parti’yi güçlendirilmiş parlamenter sisteme dönmek için kurduğunu ilan etmişti. Ne var ki özellikle şu son aylarda yapıp ettiklerinin bu amaca yönelik hiçbir ilişkisi bulunmuyor. Hatta bazı davranışları mücadele ettiği sanılan Cumhur İttifakı’nın ekmeğine apaçık bal ve yağ sürer nitelikte. Özellikle Ankara ve İstanbul seçimlerinin kaybedilmesine yönelik attığı adımlar kuşkuları daha da arttırmaktadır.

Özetlemek gerekirse Bayan Akşener’in son davranışlarına bakarak “iyi” olmaktan kopmuş, kötülük ve çirkinlik kulvarında yol almaya başladığını söylemek yanlış olmayacak.

 

Bu gelişme zaten kendi partisi mensuplarınca da görülmektedir. Görülmekte ki, partisinden istifalar artmaya başladı. Anketler de İYİ Parti oy oranının son derece düştüğüne işaret etmektedir.

Kısa sürede bu gidişata dur denilmezse, akılcı yola dönülmezse partiyi tekrar derleyip toparlamak olanaksız hale geleceğe benziyor.

 

 

Biz dönelim filmimize; bir kaç satırla özeti şöyle:

“İyi karakter Blondie, birkaç dolar kazanmaya çalışan profesyonel bir silahşördür. Kötü karakter Angel Eyes, kendisine para ödendiği sürece, her zaman bir göreve kendini adamış bir tetikçidir. Ve çirkin karakter Tuco kendi derisine bakmaya çalışan aranan bir kanun kaçağıdır. Tuco ve Blondie, Tuco’nun ödülünden para kazanmak için ortak olurlar. Ancak Blondie kandırıldığını çözdüğünde, Tuco Blondie’yi avlamaya çalışır. Blondie ve Tuco cesetlerle dolu bir at arabasıyla karşılaştıklarında, hayatta kalan tek kişi olan Bill Carson’dan birkaç adamın mezarlığa bir miktar altın gömdüklerini öğrenirler. Ne yazık ki, Carson ölür. Ancak Tuco sadece mezarlığın adını ve Blondie ise mezarın adını öğrenir. Şimdi ikisi altını bulmak için birbirlerinin hayatını kollamalıdır. Angel Eyes, Tuco ve Blondie’nin Carson ile buluştuğunu keşfeder ve altının yerini bildiklerini öğrenir. İhtiyacı olan tek şey, ikisinin onu altınlara götürmesidir. Şimdi İyi, Kötü ve Çirkin, ellerine iki yüz bin dolar değerinde altın almak için savaşmalıdır.”

 

İyi kötü iyice derken bunaldım. Bir Nazım Hikmet şiiriyle ayrılalım:

“Başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz,

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda,

Budak budak, şerham şerham ihtiyar bir ceviz.

Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.

Yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl.

Yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril,

Koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil.

Yapraklarım ellerimdir, tam yüz bin elim var.

Yüz bin elle dokunurum sana, İstanbul'a.

Yapraklarım gözlerimdir, şaşarak bakarım.

Yüz bin gözle seyrederim seni, İstanbul'u.

Yüz bin yürek gibi çarpar, çarpar yapraklarım.

Ben bir ceviz ağacıyım Gülhane Parkı'nda.

Ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında.“