ZOR EYLÜL VE ZULMÜN RENGİ...

KÖŞE YAZILARI

ZOR EYLÜL VE ZULMÜN RENGİ...

Toplum24 / ALMANYA (YazıYorum: 12 Eylül 2023)

Mehmet CANBOLAT Yorumluyor:

ZOR EYLÜL VE ZULMÜN RENGİ…

Bugün günlerden yine bir 12 Eylül.

Ne zaman bu tarihi hatırlasam ve ayak sesini duysam, gerilirim nedense

Bir tuhaf duygu. Kendi halinde ruhum bile, kaskatı kesilir.

Her 12 Eylül’de olduğu gibi, bu kez de bir gerginlik var üzerimde. Hazan mevsimi diye bildiğimiz Eylül’ün böyle bir günü de, dün ateş gibiydi. Sıcaktı. Gece yeni bir güne dönüşürken, ısı birdenbire düştü.

Bir düdük çaldı sabaha karşı.

Sandalyemden fırlayıp, tül perdenin ardından karanlığa baktım.

Ortalık karanlıktı henüz. Sokakların köşe başlarında çöp tenekelerini karıştıran kediler, o an olduğu yerde sanki kaskatı kesildi. Dondu kaldı.

…

Sanki o günlerin ruh hali gibi, bugün de herşey, buz gibi olmuş.

Çünkü takvimler 12 Eylül dedi.

Ne olduysa, işte o gün oldu.

Türkiye bundan tam 43 yıl önce, yani böyle bir gün, anlatmaya çalıştığım böyle bir soğukluğu yaşadı.

…

O güne kadar ülkenin dört bir boyuna hakim sağlı sollu siyaset bir anda sustu. Çünkü asker yönetime el koydu dediler. Haklıydı, haksızdı derken, mesele şimdi o değildi.

Mesele, o günde sokaklarda yükselen botlu adımlar, birşeylerin habercisi olmasıydı.

Öyle bir hava vardı ki ortalıkta, tozu dumana katarcasına, kimi bulduysa sorguya, gözaltıya aldı, sildi süpürdü, tutukladı, hapse attı, çoğunu ezdi, büzdü. O işkence denen şey var ya; insan olan insanı, insanlığından utandırdı. Kimini ise bir köşeye dizdi. Birer ikişer, yağlı urgana bağladı ince yağız boyunları. Kimi kirli sakallıydı, kimi ise, bıyıkları yeni terlemiş. Bir sabaha karşı, insanlık uyurken, tek tek asarak ölüm uykusuna yatırdılar.

„Asmayıp da, beslese miydik!!!“ dedi, askerin biri.

Ve şimdi, kiminin adı kaldı geriye, kimi ya var, ya da yoktu.

Anadolu’nun farklı bölgelerinden, birbirlerini hiç tanımayan sağlı sollu gencecik fidanlar ölüme uğurlandı.

Doğup büyüdükleri topraklara cansız bedenleri döndü. Bu taze bedenleri kucaklayan, toprak için için ağlıyordu sanki. Ve sonuçta kanayan büyük bir acı kalmıştı geriye.

Evlat acısı, kardeş, ağabey, dayı, amca, arkadaş, yoldaş, ülküdaş, gardaş acısı..

Ve aradan geçen 43 yıla rağmen, bir Eylül’ün getirdiği gazabın sonucunda, düşündüren, ağlatan anıları kaldı analara, babalara…

Bir de asla onmayacak derin bir boşluk.

…

Eylül! Hep derim, sinsidir. Birşeyleri koparır insandan.

Eylül, ayrılıktır, hüzündür, hazandır.

Ve bir de, yüreklerin sustuğu an.

Bir daha böylesi acıların olmamasını dilemek bile, yaşanmış onca acıyı dindirmeye yetmeyecek, biliyorum.

En iyisi susmak!

Mehmet CANBOLAT Yorumladı.

Toplum24 / ALMANYA (YazıYorum: 12 Eylül 2023)